کتاب معمولی، مثل بقیه

کاش مامان من هم می‌ذاشت موهام رو کوتاه کنم!
نورا بعد از پیروز شدن در نبردش با سرطان، آماده است تا به زندگی روتینش بازگردد و به کلاس هفتم برود. اما وقتی به مدرسه برمی‎گردد، متوجه می‎شود که رفتار بقیه به طرز کاملآً محسوسی تغییر کرده است. انگار که همه منتظرند که او هر لحظه از حال برود و یا برایشان عجیب است که همه به او توجه بسیاری دارند. از طرفی، دوست صمیمی‎اش، هارپر با گروه جدیدی مشغول معاشرت شده و نورا و هارپر، به اندازه‎ی قبل صمیمی نیستند. سیلاس، از دیگر دوستان صمیمی او، از نورا دوری می‎کند. نورا گیج است و دلیل این رفتارهارا نمی‎داند. نورا با گریفین آشنا می‎شود و ماجرای سرطانش را نزد خود نگه می‎دارد. اما نمی‎تواند تا ابد این راز را از دوست جدیدش پنهان کند!

گزیده‌ای از کتاب:
درست لحظه‌ای که وارد کلاس شدم، یک نفر جیغ کشید.
سرم را چرخاندم تا بینم کی پشت سوم است؟ فکر کردم ستاره‌ی راک، خرس گریزلی یا شاید هم هیولای لاک‌نس پشت سرم باشد. اما کسی آنجا نبود.
به خاطر خود من جیغ کشیده بودند.
“نورا لوی! اوه خدای من! این نورا لویه!” دوتا دختر از روی صندلی هایشان پریدند جلو تا بغلم کنند؛ کایلی شن و آریا مالدونادو. هردو هم بوی شامپو با عطر آدامس بادکنکی می‌دادند، شاید هم بوی آدامس بادکنکی با عطر شامپو.
با هر زوری بود، گفتم: “سلام”

جوایز این کتاب

• نامزد جایزه کتاب کارولینای جنوبی سال 2020