کتاب بچه محل نقاش ها 6: زمانی که هم سبیل دالی بودم

چه حالی پیدا می‌کنی اگر دایی‌ات یک فلش مموری به تو بدهد و بعد از باز کردن آن، او را در فیلمی قدیمی کنار سالوادور دالی ببینی که در حال بازی با سیبیل‌های درازش رو به دوربین می‌گوید: “تنها تفاوت من با یک دیوانه این است که من دیوانه نیستم!”
دایی سامان که تازه از سفر اسپانیا برگشته برای بچه‌ها تیشرت‌هایی با نقاشی چهره‌ی زن و مردی عجیب و غریب آورده، بعد از تقسیم هدایا با هم به تماشای بازی بین دو تیم مهم فوتبال اسپانیا، یعنی رئال مادرید و بارسلونا می‌نشینند، هنگام تماشای بازی فوتبال دایی فاش می‌کند که زمانی در تیم بارسلونا بازی کرده است. چطور ممکن است دایی در تیم بارسلونا بازی کرده باشد؟ آن هم در کنار سالوادور دالی و دوست نزدیکش فدریکو گارسیا لورکا، اما فیلم‌های مستندی که دایی از آن سال‌ها ضبط کرده پرده از این راز بزرگ بر می‌دارد. این بار می‌توانید همراه سامی و دالی و دوستش لورکا با ساعت جیبی ذوب شده دالی به سفری در زمان بروید. آیا این همان ساعتی است که در تمام سفرها همراه دایی بوده و به او کمک کرده تا در زمان سفر کند؟

گزیده‌ای از کتاب:
دالی دست گذاشت روی شانه‌ی دایی سامان و گفت: «باید برای مهمونی امشب آماده بشیم. ولی ببینم، شما دو تا که سیبیل ندارین.» دایی متعجب رو به دوربین و بعد رو به دالی کرد و گفت: «سیبیل دیگه واسه چی؟ مگه سیبیل پارتیه؟» دالی گفت: «تموم کسانی که امشب به مهمونی من دعوتن، باید سیبیل‌هایی شبیه من داشته باشن.» دایی داد زد: «چرا آخه؟» دالی لبخند زد: «واسه هم‌پیمانی با سالوادور دالی و معروف‌ترین سیبیل دنیا. هیچ می‌دونی نگهداری از این سیبیل چقدر برام زحمت داره پسر؟