کتاب آگوس و هیولاها 3: ترانه ی پارک

هنوز درست و حسابی نمی‌دانم چی تو کله‌شان می‌گذرد!
سلام! من آگوس پیانولا هستم. الان دیگر باید بدانید که توی اتاقی پر از هیولا زندگی میکنم. نه؟ از بخت بدِ هیولاها، دکتر بروتِ ناتو آن بنده خداها را از کتابشان پرت کرده بود بیرون و جایی نداشتند بروند. ولی بدترین بخش قضیه این است که خود دکتر بروت و دستیارش، نَپ، هم آمده‌اند سروقتمان و همین جور یه ریز بامبول سوار می‌کنند. حالا گیر داده‌اند که یک مرکز خرید درندشت بسازند که باعث می‌شود پارک شهرمان، گالِرنا، از روی نقشه محو شود. خوشبختانه قلمبو با قلم‌موهایش و اُختاسُل با گیتارش اوضاع را سروسامان می‌دهند تا نقشه‌های دکتر بروت نقش بر آب شود.

گزیده‌ای از کتاب:
همین‌که بیدار شدیم، بعد از آنکه رکورد جهانی زود صبحانه‌خوردن را شکستیم، هیولاها رفتند توی کوله‌پشتی‌ام و با هم از خانه زدیم بیرون.
ـ نمی‌فهمم چه اصراری داری همه‌جا عروسک‌هایت را با خودت ببری. بچه‌ای به‌سن تو…
ـ بهتان تکلیف نداده‌اند؟
ـ چرا! اتفاقاً برای همین دارم می‌روم پارک! باید درباره‌ی یکی از چیزهای مربوط به شهر مطلب بنویسیم. من پارک را انتخاب کرده‌ام.
ـ آفرین پسرم! انتخاب خیلی خوبی است!