کتاب آنجا که هیولاها خوابیده اند

پنهان در آب، چیزی آهسته حرکت می‌کرد…
در شهر کوچک میوتاون، همه افسانه‌ی هیولاهای دریاچه را شنیده‌اند؛ افسانه‌ای که خیلی‌ها می‌گویند برای محافظت از بچه‌ها سرهم شده است، برای آنکه از دریاچه دور باشند. اِفی هم با افسانه‌ی هیولاها بزرگ شده، اما آهسته‌آهسته اتفاق‌های عجیب و غریبی در خانه‌شان می‌افتد؛ خرگوشش از توی قفسی با درِ قفل‌شده غیب می‌شود، مادرش به شکلی اسرار آمیز ناپدید می‌شود و سرانجام نوبت به لیسک‌های لزجی می‌رسد که از در و دیوار خانه بالا می‌روند.
اِفی و بهترین دوستش برای حل این معما به دنبال سرنخ‌هایی می‌گردند. آیا میان ناپدید شدن‌ها و افسانه‌ی قدیمی ارتباطی وجود دارد؟ آیا افسانه‌ها فقط قصه‌هایی خیالی‌اند یا واقعاً در این آب‌های تاریک و عمیق موجوداتی خوابیده‌اند؟

گزیده‌ای از کتاب:
صدای آواز تامی از توی خانه بلند شد. نبودِ من را اصلاً احساس نکرده بود. یک آن حس کردم پاهایم توی زمین ریشه دواند و ثابت نگهم داشت. با خودم گفتم: “برو جلو.”
به هر زحمتی بود، خودم را پای گور رساندم و نور زرد بی‌رمق چراغ را توی گودال انداختم. یک متر آن‌طرف‌تر دیدمش. جنبید. توی خاک لولید. کورسوی نور چراغ از آنی هم که بود، کم‌رمق‌تر شد…