کتاب دوغدو 1: خانم سیلا و غول های مادربزرگ

دوغدو؟! این هم شد اسم؟ دختری که اسمش این قدر عجیب وغریب باشد، خودش دیگر چه جور دختری است؟ آن هم دختری که توی کشور دیگری بزرگ شده و حالا بعد از هفت سال تک و تنها آمده ایران که پیش مادر بزرگش زندگی کند. معلوم است که مادر بزرگش هم خیلی مثل مادربزرگ‌های دیگر نیست! تا حالا مادر بزرگی دیده‌اید که بهترین دوست‌هایش جن حمام و نره غول و جادوگرهای تازه کار باشند؟ همان جادوگرهایی که می‌توانند با یک ورد اشتباهی هر کسی را تبدیل به حلزون بکنند. مطمئنم حتی یک بار هم، غول‌ها و جن‌ها برایتان مانتو و شلوار مدرسه نخریدند. ولی برای دوغدو خریده‌اندا داستان زندگی دوغدو اندازه‌ی اسمش عجیب و غریب است. فقط کافی است کتاب را باز کنید تا حرفم را باور کنید.

گزیده‌ای از کتاب:
آن که بزرگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر است و سرش تا نزدیکی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های دیوار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد، به طرف لامپ فوت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. لامپ دور خودش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چرخد، می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود عقب و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خورد وسط پیشانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش. روی تکه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های شیشه می‌رقصد و با صدای نازکی که اصلاً به آن هیکل و قیافه نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خورد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: «این چرا همچین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند؟»