کتاب نیما نابغه 2: موزه گردی ایران باستان (یک داستان پر هیجان)

روز‌های بدشانسی پایتان را از خانه بیرون نگذارید. البته اگر می‌توانید!
نیما نابغه از آن بچه‌های وروجکی است که زیاد اهل حرف گوش کردن نیست و دوست دارد همه چیز را خودش تجربه کند. اتفاقاً معلمشان خانم بالا هم زیاد حوصله‌ی درس دادن ندارد و در عوض عاشق ماجراجویی است و برای همین مرتب بچه‌های کلاسش را به گردش علمی می‌برد.
و اینبار نوبت موزه گردی و گم شدن در هزارتوی تاریخ باستان است!

همراه با ده پیشنهاد باحال مخصوص بچه‌هایی که مثل من نابغه‌اند اما آدم بزرگ‌ها آن‌ها را جدی نمی‌گیرند! و هزارتا راز یواشکی با همکاری دوست فضولم شتابی.

گزیده‌ای از کتاب:
شتابی دستش را کشید روی سر کچل مجسمه و گفت: “گوگولی مگولی!”
که یک دفعه مجسمه سرش را تکان داد و به شتابی خندید. ای وای! یکی از همان هایی بود که نقش مجسمه‌ها را بازی می‌کردند. خوب شد شتابی انگشتش را توی سوراخ دماغش فرو نکرد. شتابی رنگ گوجه فرنگی شد و تندی دست من را ول کرد و گفت: “بخشید آقا خشایار” که مجسمه‌هه قاه قاه خندید.